hvað má sýna?

Baráttan gegn heimilisofbeldi er sérstaklega erfið, þar sem fæstir vilja viðurkenna að slíkt viðgangist í þeirra nánasta umhverfi og að fólk sem þeim þykir vænt um sé fært um að vinna það. Rétt eins og þegar fjallað er um vændiskaup, þá er það seljandinn (oftast vændiskonan) sem sést í mynd. Kaupandinn, oftast karlinn, er ósýnilegur. Í nýlegri frétt um að vændiskaup hefðu verið gerð refsiverð á Íslandi birtist þetta einmitt. Götuvændiskona var í forgrunni, en bíll "þar sem ætla mátti að karlinn væri á bak við rúðuna" í bakgrunni. Gerandinn er ekki sýnilegur. Auglýsingar sem ætlað er að vekja almenning til vitundar bera oftast keim af þessum hugsunarhætti. Jafnvel má ætla að ekki fáist karlar til að birtast í mynd sem holdgervingar heimilisofbeldis. Nú hefur auglýsing með Keiru Kneightly verið bönnuð í Bretlandi, því hún þykir "of ofbeldisfull". Þetta er raunveruleiki sem fjöldi fólks býr við - og engu ofbeldisfyllra en flestar bíómyndir sem eru bannaðar börnum innan tólf ára. Kona veltir því fyrir sér hvern sé verið að vernda með þessu banni.